Happy BirthDay to You
Happy BirthDay to You
Happy BirthDay Dear Tae Tae
Happy BirthDay to You!~
2020/12/30
امروز
یکشنبه 99.10.7
اگر دارین این رو میخونین
معنیش اینه که ... من تا الان مُردم !
.
.
.
.
.
.
.
*وی به شوخی های بی‌مزه اعتقاد داشت*
خب بی نمک بازی بسه
شب بخیر (عصر بخیر؟)
اینو دارم الان مینویسم، چون سه شنبه امتحان حسابان دارم و احتمالا اون روز انقدری حالم خرابه که نتونم تولد تهیونگ رو اونطور که باید، جشن بگیرم
از طرفی باید بکوب درس بخونم پس بنظرم بهتره الان که حالم خوبه و همه چیز "نسبتا" آرومه، بنویسم
خب ...
بلاخره تولدش شد :)
میدونید؟ این شاید خیلی عجیب باشه که برای تولد یه نفر که نه تا حالا تو رو دیده نه اصن میشناستت، روزشماری کنی و بی‌تاب باشی تا به "خودت!" تبریک بگی
گفتم عجیب؟ این بیشتر غم انگیزه ...
اما دلیل خوبی براش دارم که شاید شما درکش کنید
خب ...
اولین بار که یه سوگند نامی کیپاپ رو بهم معرفی کرد و موزیک ویدئوی not today رو نشونم داد، مطمئن بودم قرار نیست ازشون خوشم بیاد! درست مثل تمام سالهای پیشینی که ازشون خوشم نمیومد و دلیلی هم براش نداشتم. فکر میکردم فقط جومونگ توشون خوبه (!)
ولی بعد نمیدونم از سر کنجکاوی بود یا چی، رفتم و دوباره اون کلیپ رو دیدم. اولش روی جونگ کوک کراش زدم!
درواقع ...
چرا که نه؟؟
اون خیلی خوشگله !
( باید از گفتن این موضوع که تا مدتها فکر میکردم V اسم جونگ کوکه، بگذرم؟ )
خب ...
باهاشون آشنا شدم. موزیک ویدئو های بیشتری دیدم و کم‌کم کراشم شد یونگی
میدونید؟ اون خیلی جذاب بود ! رپر هم بود. استایلشم خوابالو و خفن بود. دقیقا تایپ من ! چرا نباید کراش میزدم؟
خلاصه تا یکسال اول بایسم بین کوکی و یونگی جابه‌جا میشد
و چند ماه بعد، چشمامو باز کردم و دیدم توی تمام موزیک ویدئوها، آوارد شوها و ران‌ها، فقط و فقط به یه نفر نگاه میکنم؛ تهیونگ !
نمیخوام طوری تعریفش کنم که خیلی دراماتیک و رویایی بنظر برسه. اما ... من هنوزم که هنوزه نفهمیدم چیشد که بایسم به تهیونگ تغییر کرد
و کم‌کم، اون پسر ... چیزی بیشتر از فقط "بایس" شد
بعضیا اونقدر طرفدار یه نفرن، که اگه یکی دیگه طرفداریشو کنه جیغ و داد راه میندازن و با تعصب بی‌موردشون، جوری رفتار میکنن که انگار طرف شوهرشونه ...
ولی صادقانه، من هیچوقت اینطوری نبودم
تعصبم فقط در حد جواب دادن به هیترا خلاصه میشد، که از یه جایی به بعد حوصله‌ی اونم نداشتم
فقط خود تهیونگ برام مهم بود ...
می‌دونستم چقدر دست نیافتنیه، واسه همین هیچوقت خیال بدست آوردنش رو نداشتم
حتی قبول کردم که غیرممکنه روزی بتونم به کنسرتشون برم
فقط ... خود تهیونگ مهم بود
وقتی تلاششو توی تمام برنامه‌هایی که می‌ساختن دیدم، وقتی حرفاشو راجب اعضا شنیدم، وقتی اشکهاشو دیدم ...
تمام اون لحظه‌ها، با خنده‌هاش می‌خندیدم و با گریه‌هاش گریه میکردم
دست خودم نبود ! انگار بدنم بی اجازه‌ی صاحبش به هرچیزی درمورد اون و احساساتش، ریکشن نشون میداد
وقتی با جین یه اختلاف جزئی پیدا کرده بود و اونطوری بخاطر اشک می‌ریخت ... خدای من ...
یا وقتی بین اجرا، روی پسرا آب می‌ریخت و می‌خندید
با جونگ‌کوک دیوونه بازی درمیاوردن
وقتی با جیمین والس می‌رقصیدن ...
وقتی رپ میکرد و سعی داشت بهترینشو به هیونگاش نشون بده، جوری که یونگی با تحسین و خنده نگاش میکرد ...
چطوری می‌تونستم دوستش نداشته باشم؟؟ :)
تا جایی که من میدونم، اون واقعا زیباس ! هم خودش ... هم وجودش
علاقه‌ش به چیزای عجیب غریب، آهنگایی که هیچکس گوش نداده، تیپ‌هایی که شاید خیلیا اونارو معمولی نمیدونن و سبک هنری‌ای که نیاز به درک عمیق و خاصی داره ... تمام اینا، این پسر رو منحصر بفرد میکنه
شخصی که فقط کافیه اونو بشناسید، بعد دیگه به خودتون اجازه نمیدید دوستش نداشته باشید !
راستش با تمام اینا، هنوز نمیدونم دقیقا چه حسی بهش دارم
اسطوره؟ عشق؟ الگو؟
فکر نکنم. برام مهم نیست. حتی بهش فکر هم نکردم و نمیکنم
فقط میدونم ... تهیونگ و بنگتن منو نجات دادن
وقتی که توی تنهایی و لجن‌زار زندگیم دست و پا میزدم و عزیزترین کسای زندگیم، بهم پشت کرده بودن
فقط چندتا ملودی ... یه صدای بم و مردونه ... و کلماتی که حتی اگه توی گوگل معنیشون رو سرچ نمیکردم، می‌فهمیدم دارن بهم چی میگن ... اونا نجاتم دادن
از یه جایی به بعد، طعنه‌های دوستام و خونوادم دیگه مهم نبود
فقط این مهم بود ... که بلاخره قراره برگردم به اتاقم، روی تخت دراز بکشم، هندزفریمو بردارم و آهنگ BTS رو پلی کنم
حتی مهم نبود کدوم آهنگ از کدوم آلبوم باشه، همین که صداشون توی گوشم بود ... آروم میشدم
انگار صدای دنیا پشت صدای بهشتی این هفت نفر خاموش و محو میشد
بخصوص تهیونگ ... بخصوص کیم تهیونگ :)
من این هفتا پسر رو مثل خونواده‌ی خودم میدونم
شاید روزی دیگه نباشن
شاید روزی دیگه نتونم پست و استوری تولداشون رو ببینم
شاید روزی دیگه آهنگ جدید و میکستیپ جدیدی برای به انتظارش نشستن نداشته باشم ...
اما خب ...
هنوزم فایل آهنگ Winter Bear رو توی پوشه‌هام دارم، نه ؟
هنوزم حرفایی که تهیونگ توی نامه‌ش به جیمین زده بود رو یادمه
هنوز صدای خنده‌هاشون توی گوشمه
هنوز ... حرفای نامجون رو بخاطر دارم
همین کافیه ... نه ؟
ممنون بنگتن ...
ممنون تاتا ... تولدت مبارکم :) ♡
