+ "پدر، یادت می‌آید بهم گفتی عشق یک‌جور لذت، انگیزه و حواس‌پرتی است؟"
- "آها!"
+ "خب یک چیز دیگر هم هست که تو ازش حرفی نزدی. اینکه اگر بتوانی طرف مقابلت را از هر تراشه‌ی چوبی که توی انگشتش فرو می‌رود حفظ کنی، کل دنیا را زیرپا می‌گذاری و روی همه‌ی چوب‌های عالم را با یک حفاظ نرم و شفاف می‌پوشانی فقط برای اینکه او را از هر تراشه‌ای حفظ کرده باشی. عشق یعنی این."
جزء از کل - استیو تولتز
یک جای دنج برای فکر کردن پیدا کرده‌ام؛ فضای سرد و تاریک کلیساهای جامع پاریس. البته باورمندان که به اندازه‌ی وطن‌پرستان سبک مغز هستند سر حرف را باز می‌کنند اما وقتی طرف صحبتشان خدا باشد، حرف‌هایشان هم بی‌صدا می‌شود. چه ابلهانه است که فکر می‌کنیم خدا تنها زمانی صدای افکارمان را می‌شنود که مستقیما درباره‌ی آنها با او حرف میزنیم و نه زمانی که مشغول اندیشیدن به افکار حقیر و کثیف خودمان در دسیسه‌چینی های روزمره‌مان هستیم؛ مثل وقتی که می‌گوییم امیدوارم فرد* زودتر بمیرد تا اتاق کارش نصیب من شود؛ چون اتاق او از اتاق من خیلی بهتر است. معنای ایمان همان برداشتی است که از خالق داریم و تصور می‌کنیم تا وقتی از او نخواهیم، به زمزمه‌های ذهن ما گوش نمی‌کند.
*Fred
جزء از کل - استیو تولتز
خیانت کلاه‌های مختلفی بر سر می‌گذارد. مجبور نیستی مثل بروتوس* آن را به نمایش بگذاری، مجبور نیستی چیزی مرئی باقی بگذاری که از ستون فقرات بهترین رفیقت بیرون زده باشد و علاوه بر این می‌توانی تا ساعت‌ها آنجا بایستی و گوش تیز کنی بی‌آنکه صدای کلاغ به گوشت بخورد. نه، توطئه‌آمیزترین خیانت‌ها زمانی صورت می‌گیرند که بگذاری جلیقه‌ی نجات توی گنجه‌ات آویزان بماند و در همان حین خودت را فریب دهی و بگویی احتمالا جلیقه برای کسی که غرق می‌شود، اندازه نیست. این‌گونه است که به پایین می‌لغزیم و در حین لغزش، مشکلات دنیا را از چشم استعمارگری، امپریالیسم، سرمایه‌داری، اتحادیه‌ها، مردان سفید احمق و آمریکا می‌بینیم. اما لازم نیست برای عامل مشکلات دنبال اسم باشیم. منفعت شخصی؛ ریشه‌ی تنزل ما همین است و از اتاق هیئت‌رئیسه یا اتاق جنگ شروع نمی‌شود. از خانه شروع می‌شود.
*Brutus سیاستمدار رومی (۴۲-۸۵ ق.م.) که در قتل ژولیوس سزار نقش مهمی داشت.
جزء از کل - استیو تولتز
